Hayal kırıklığı ifadesini her ne kadar çok rahat kullanabilsek te öyle değil işte...Bir insanın hayalleri hemencecik yıkılamaz.Hayalleri hemen yıkılmışsa zaten o hayaller için savaşmamış demektir.Bir de arkadaşlar açısından hayal kırıklığına uğramak var ki bence en kötüsü de budur.O kadar sene en yakın arkadaşım dediğiniz kişi bir anda sizin en uzak arkadaşınız oluveriyor...Doğum gününden doğum gününe sizi hatırlıyor ve onu da aramak yerine sadece mesaj atıyor...Ya da bir yerde karşılaştığınızda sadece bir 'selam' deyip geçiyor.Sonra siz de düşünüyorsunuz ''Acaba 'en yakın arkadaş'sıfatı ona yakışıyor muydu?''diye.Cevabını kendinize bir türlü veremiyorsunuz.Sonuç olarak onunla sırlanızı,hayallerinizi paylaşmışsınız.Sonra birden size en uzak insan o oluvermiş.
Günümüzde bu tür arkadaşlıklara çok fazla rastlanılıyor.Ve bence insanlık bu durumdan çok kötü bir şekilde etkilenmeye başladı bile.Asosyal takılmak sıkıcılıktan çıkıp ''cool'' diye tanımlanmaya başlandı.
Sizce de böyle mi? Arkadaşlık bu kadar değersizleştirilebilir mi? Tek dostumuz internet ve telefon olabilir mi?
Kim ne düşünürse düşünsün bence arkadaşlık değerli hatta çok değerli birşey...Bunu asla kaybetmemeliyiz.Ve asosyalliği ''cool''luk olarak nitelendirmemeliyiz.
Demem o ki,arkadaşlarınızı iyi seçin...Sonuç olarak onları bazen ailenizden bile çok görüyorsunuz :)
NOT: Her zaman benimle olan arkadaşlarıma...Siz hep benimle kalın :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder